در این مقاله درخصوص سبک هایپررئالیسم و ویژگی های آن است. همچنین بطور مختصر در خصوص تاریخچه هایپررئال و تفاوت هایپررئال و فوتورئال توضیح می دهیم. برای مطالعه مقالات بیشتر میتوانید از قسمت مقالات هنری مطالب مورد نظر خودتان را مشاهده کنید.
سبک هایپررئالیسم چیست؟
هایپررئالیسم (hyperrealism) یا واقع گرایی افراطی سبکی از هنر است که از هنر عکاسی الهام گرفته شده است. آثار هنرمندان این سبک به گونه ای وابسته به عکس می باشد. هایپررئالیستها برای نقاشی هایشان از عکس هایی استفاده می کردند که با دوربین های حرفه ای گرفته می شدند و جزئیات دقیق و ریزی داشتند که دیدن آنها معمولا با چشم عادی دشوار بوده است. در نقاشی با این سبک این جزئیات به گونه ای اغراق آمیز به نمایش در می آمدند. نقاشی های این سبک از لحاظ بصری بسیار چشم نواز از نظر عموم مردم بوده اند.
تاریخچه هایپررئال
اولین بار در سال 1966 گروهی از هنرمندان با تکنیک واقع گرایی افراطی، جنبشی را آغاز کردند که هایپرئالیسم نام گرفت. این نام برگرفته از اولین نمایشگاهی است که نقاش بلژیکی Isy Brachot بر روی نمایشگاه آثار واقع گرایانه خود که در سال 1973 در بروکسل برگزار شد، گذاشت. هنرمندان آمریکایی و اروپایی بسیاری مانند رابرت بچل، گرهارد ریشتر،رالف گینگز، رولان دلکول، ریچارد مک لین و … آثار خود را در این نمایشگاه به نمایش گذاشتند. درواقع این سبک تحت تاثیر هنرمندان بزرگ فوتورئالیستی بود.
نقاشان معروف هایپررئالیسم
برخی هنرمندان مشهور در زمینه هایپررئالیسم عبارتند از: گوتفرید هلنوین، جووانی آنتونیو کانال(کانالتو) ، رابین ایلی(robin eley) ، ران مائک ، استیو میلز ، پائول یونگ ،روبرتو برناردی، دیگو فازیو، جیسون د گراف و …
هنرمندان ایرانی هایپررئال
فریدون شهشهانی، محمود فرشچیان، حسین زندی و پرویز تناوی از جمله هنرمندان مشهور ایرانی هستند که آثار هایپررئالیستی خلق کردند.
ویژگی ها و هدف سبک هایپررئال
سبک هایپررئالیسم با تاکید بر روی جزئیات و اغراق و بزرگنمایی آنها، قصد دارد تا اثری خلق کند که مشابه عکاسی باشد. درواقع هدف این است که با نگاه کردن به اثر هنری تصور کنیم که به عکس نگاه میکنیم. در این سبک قدرت نقاش در اجرای تکنیک بسیار مورد اهمیت است بطوریکه اثر او حتی واقعی تر از واقعیت بنظر برسد. از ویژگی های هایپررئال می توان به این اشاره کرد که اثر هنری کاملا همانند عکس ولی با اغراق بیشتر طراحی می شود، اما واقعیت تحریف نمی شود.
هنرمندان در دوره ای که دوربین های عکاسی پیشرفته وارد شد به این باور رسیدند که می توانند با عکاسی از طریق این دوربین های پیشرفته جزئیاتی را که با چشم معمولی قابل دیدن نیست واضح تر ببینند و آنها را در آثار خود به تصویر بکشند. هایپررئالیسم محدودیتی در انتخاب سوژه نقاشی ندارد و هنرمندان می توانند هر سوژه ای را برای نقاشی کردن انتخاب کنند.
تفاوت هایپررئال و فوتورئال
این دو سبک شاید از نظر معنایی مشابه بنظر بیایند اما تفاوت اندکی با هم دارند. در فوتورئالیسم هنرمند فقط از عکس پیش رویش کپی می کند بدون هیچگونه تغییری و کاملا مشابه عکاسی عمل میکند. اما در هایپررئالیسم هنرمندان احساسات خود را در اثر دخیل می کنند و در اجرا جزئیات واقعیت را درنظر گرفته و آن را با اغراق ترسیم می کنند. ولی درنهایت به مدل پایبند هستند و اغراق در ترسیم باعث تحریف واقعیت نمی شود. در هایپررئال لبه ها تیزتر و کنتراست رنگ ها بیشتر می شود ولی در فوتورئال همه چیز دقیقا مانند عکس اجرا می شود به گونه ای فرق عکس با نقاشی قابل تشخیص نباشد.
ابزار مورد استفاده در هایپررئال
در تکنیک سیاه قلم به سبک هایپررئال از ذغال، پودر ذغال، انواع کنته و انواع پاک کن استفاده می شود. مهمترین ابزار برای نقاشی هایپررئال استفاده از عکس با کیفیت و وضوح بالا است. عکسی که در آن جزئیات بطور کامل قابل مشاهده باشند. استفاده از مقوای با کیفیت بسیار در نتیجه نهایی طراحی تاثیرگذار است.
